کجایی که تنهایی و بی کسی /با من آشنا کرده حس غمو
ببین داغ دوری از آغوش تو /به زانو در اورده احساسمو
همه فکر و ذکرم شدی و هنوز /داره آب می شه دلم پای تو
ببین قفل لبهای من وا شده /من و قصه گو کرده چشمای تو
خیالم و از عمق دلواپسی /تا رویای بوسیدنت می برم
سکوت شب و گریه پر می کنه /شبایی که از خواب تو می پرم
نشد قسمتم باشی و پیش تو /به لبخند هر روزت عادت کنم
منو محو چشمای مستت کنی /تو رو مثل کعبه عبادت کنم
من این کنج زندون، ماتم زده /تو بیرون از این جا تو رویای من
من این گوشه جای تو غم می خورم /تو بیرون از این میله ها جای من
دارم تو هوای تو پر میزنم /داری غصه هامو نفس می کشی
به یادت رها می شم از این قفس /تو از غصه ی من نفس می کشی
از این شهر خاکستری دلخورم /از این بغض پیچیده تو لحظه هام
تو این روزهای پر از بی کسی /تو تنها،تنها تو موندی برام
نباید چشمامون از عشق تر بشه /به خشکی این شهر بر می خوره
هنوزم یکی توی پس کوچه ها /داره عاشقی ها رو سر می بره…